„Trabzonspor-Fenerbahçe maçı Türk futbolunun “kara kaplı” sicil dosyasının en karanlık sayfaları arasına girdi. 90 dakikada yaşananları, hakemin kontrolü elden kaçırışını, maç sonrası yüzümüzü kızartan vahşet sahnelerini ve Fenerbahçe Futbol Takımı’nın neredeyse 3 saat boyunca statta mahsur kalıp, kentteki bütün polislerin yollarda oluşturduğu insan zincirinin arasından direkt aprona gidişini bir yana bırakalım. Nasılsa üzerinde çok tepinilecek. Olası cezaları da konuşmayalım. “Böylesine önemli bir maçta polis sahada niye yoktu?” sorusuna yanıt arayalım!„ (Cumhuriyet Gazetesi yazarı sayın Arif KIZILYALIN’ın 19 Mart Salı Günü köşesinde yayınladığı GÜVENLİK KURULU adlı yazının ilk paragrafıdır. Yazının tümünü okumanızı öneririm.)

Kadına ŞİDDET evde,
doktora ŞİDDET hastahanede,
uymayarak Anayasa’ya
Yargıtay ŞİDDET’i kanunda.
Okulda-üniversitede-ilimde ŞİDDET,
sokakta, ekonomide, mecliste ŞİDDET,
ŞİDDET maçta...
Tüm bunarın kaynağı ise
-bence-
bam-başka!(*)

Ruhsatsız bir sarayda oturuyorum;
“Sıkarsa gelip-yıksınlar!” diyorum,
yada; Ülkemi ” toprak, sahil, kat karşılığı” satarak,
Dolar ile Arab’ı yapıyorum vatandaş,
çıkarıyorum af çarşaf-çarşaf
“Fikir Suçu” nu dışında bırakarak,

Ekonomik ŞİDDET altında tutarak halkımı;
Ailemi, Tarikat’ları, Mafia ve Yandaş’larımı
kayırıyorum.
Sonra insanları ayırıyorum;
“Benden yana-bana karşı!” diyerek,
oturma, çalışma ve Oy Hakkı veriyorum,
Sığınmacı’ları vatandaş eyleyerek
körüklüyorum
daha da ŞİDDET’ i,
niçin?
Daha ne yazmalı ki
“ŞİDDET” i sizlere anlatmak için!

Böyle bir ihanetin,
seninde suç ortağı olduğun cinayetin
yalnız sana
zarar verdiğini sanma;

„Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer
ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak
kabahat senin,
- demeğe de dilim varmıyor ama -
kabahatin çoğu senin, canım kardeşim!“

[ /italik

(Büyük Türk Şairi Nazım Hikmet’in „DÜNYANIN EN GARİP MAHLUKU şiirinden aldığım son dizede;. Teknik-yazım sorunu nedeniyle ona özgü satır kaydırmalarını başaramadım, özür dilerim.)

(*) Cumhuriyet Gazetesi Köşe yazarı sayın Arif Kızılyalın’ın ŞİİRİN HİKAYESİ’ndeki görüşlerine katılıyorum amma … Ne yazık ki „Balık baştan kokar!“