ELBETTE VARDIR
Zulmetme gel güzel, deli gönlüme
Benim yare ahdim, amanım vardır Güvenim yitiyor, çifte benlime İçimi kemiren, gümanım vardır Her yerde her zaman, hakkım yediler Oysa ki şahitti, çöller, vadiler Yan yana gelmesi, yasak dediler Sevdamı çok gören, fermanım vardır Başta dolanırken, her kavak yeli Uzanmıyor bana, cananın eli Ben sevgi yumağı, aşkın has gülü Yığın yığın sevdam, harmanım vardır Umuttur, huzurdur, benim her genim Ben neşe doluyum, hem de gülşenim Tatlı dil, güler yüz, şikarım benim Aşk derdine elbet, dermanım vardır Coşkulu akar hep, Ren ile Sen’i Nasılda kokuyor, aşk fesleğeni Görkemli dönüşler, coşturur beni Hep aşkı tavaf ta, kirmanım vardır Yaşanan zamanın, sonsuz dehrinde Cennet toprağında, kevser nehrinde Dilim duadayken, sevda şehrinde Sıcak ve sakin, limanım vardır Lüzumsuz gülmüyor, şu yüzün niçin Her zaman doğruyu, güzeli seçin Aşkı bu Dünya’ya, baş etmek için Aşkın hükümranı, ermanım vardır Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ ETEK YAZILARI Ahdim : Sözleşmem Aman : Yalvarma Güman : 1- Şüphe 2- İkircik 3- Kuşku 4- Şek 5- Evham 6- İşkil 7- Vehim 8- Kuruntu Ferman : Yazılı emir Harman : Yığın Şikar : Av, ganimet Tavaf : Bir şey çevresinde dönmek Kirman : Yünden ip yapmak için kullanılan alet dehr : Dünyanın başlangıç ve bitişi arasındaki zaman Kevser : Kuranda ayet, Cennette içecek ve ırmak Erman : yİĞİT, Kahraman, yürekli kimse |