Çiçekli gönül evini, tarçın kokulu eyvanlar süsler

Duygulu şiirler kadar tanı(dı)k anılarla
Ezik basamakların uzandığı,
Terk edilmiş günlere göçer
Kırık kapaklı -dolu- san’dığı...

Yaslandığı duvarlara güvenerek
Sırlarıyla gömülen sözcüklerce dinlenir
Can yakıcı yol alışlarla...

Masum çocuk seslerini aradığı şiirlerde
Bahçesine adım atmaya zorlayan engellerle
Mor dikenlerin gönül aldığı incinmelerde,
Yaşlı kirişlerin şahit olduğu zamanları
Saksılarda -yağmurlarca- unutulan renkleri bekler
Rüzgâr güllerinin götüremediği takvimlerde,
İfadesiz ezgilerle hüküm sürer...

Kopuk ipli salıncaklar keyifsiz kuşlar...
Anne sedalarının yankılan(a)madığı kuru otlar
Ekinsiz tarla / mayhoş dut
Suda bir yüz
Silik bilinmezlikte...
Ağırlaşan havayı dinleyen sıska mutluluklarla
Tarçın kokuları ile sarılı geniş avluda
Yabancı artık yerle yeksan edilene...

Çizilmiş haberci notunu okur
Kulak verdiği güvercinlerin uçurduğu.
Gözleri yerde / peşinden sürükleyen izlerde
Taşınan gönül evini, tarçın kokulu eyvanlar süsler
Beslenen ümitlerle...

Not: Bu şiir (Temmuz Ağustos Sayısı-2022) Gözlük Dergisi’nde yayımlanmıştır.