KIRDILAR BENİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Çocuk gelinlerin, çocuk annelerin ve hayatı var ama yok gibi yaşayan, dünyadan sessizce çekip giden çilekeş kadınların günüde kutlu olsun.
Yokluğun içine açtım gözümü,
Höllüğü ısıtıp sardılar beni. Çekmediler çocuk deyip nazımı; Hemen işe güce sürdüler beni. Çocuk olup oyuna hiç doymadım, Ben hayatı oyun sanıp oynadım, Bir güler yüz, bir tatlı söz duymadım; Feleğin eline verdiler beni. Cahildim, gençlik var, anlayan nerde, Dizlerime kadar battım her derde, Çamur karar gibi çiğneyip yerde; Kaldırıp duvara vurdular beni. Viranedir gönül, yoktur meskenim, Dertler deryasında, çile yelkenim, Sonunda karaya oturdu gemim; Verdiler elele kırdılar beni. Dertlerle lebaleb gönül küpleri Ömür sepetine attım çöpleri, Büyüdü, büyüdü çile ipleri Her derdin önüne gerdiler beni... Hayat yollarını aşarken yaya, Her dönemecinde çıktı bir kaya, Güvendim, yaslandım, emmi dayıya; Canım dediklerim vurdular beni. Ana-ata dedim, koşturup durdum, Eşime, dostuma kul köle oldum, Bende bir insanım,artık yoruldum; Ortadan ikiye yardılar beni... Derdimi söyledim, söz oldu gitti, Ömrüm, ilkbaharda güz oldu gitti, Başaklar dolmadan hasadım bitti; Ayaklar altına serdiler beni. Düşlerimi hayra yoran olmadı Halimi, hatrımı soran olmadı Hayal gibi geçtim, gören olmadı Ne bildiler, ne de gördüler beni... Hicranî konuşur, üzer herkesi, Kendisidir her acının merkezi, Yüreğimde kaldı her derdin gizi Vakt-i zevâl için kurdular beni... Nûriye Akyol 11/2/2022 Görsel alıntıdır. |
“Cahildim, gençlik var, anlayan nerde,
Dizlerime kadar battım her derde,
Çamur karar gibi çiğneyip yerde;
Kaldırıp duvara vurdular beni. ”
Esin kaynağınız gür ve kaleminiz daim olsun.
Yüreğinize sağlık diliyorum. Şaire hanım.
——————-Selam ve saygıyla