nicelik/ leumursadığım bir şey yok, bir yanına beni koyduğum, bir yanını boş bıraktığım; zamanın evladıyım en fazla, çürüdükce ellerim, kalbime saplıyorum kalemi, mürekkep fışkırıyor gözlerimden; ağladıkça tenimde heceler, şiir damlıyor ağıdımdan, umursadığım tek şey.. boş ver saati, mevsim bilmem hangi yıl; geç kalınan kaçıncı durak... adını anmak gibi, tekrardan biraz daha az; karşılamak kokunu kapı önünde, bir başına kalışları uğurlamak şehirden; sende umursama ; gideceğin güne kadar gel,,,, ay/az vurmadan, kapı sesine... gitme diyene gel; bana şiirin göz yaşını; getiren kalbinden, kalbimi söküp de gel; ruhumuzda kalalım, aşkı öldürdüğümüz geçmişte; sevdasızlığım... e. ey. z. karan |