SON KALE
Acımız, neşemiz, mutluluğumuz
İlk adım, ilk sözcük, ilk soluğumuz O dertsiz tasasız çocukluğumuz Doğduğumuz toprak, anamız bizim Kolluca köyüdür, sılamız bizim. Yediğimiz ekmek, içtiğimiz su Bağımız, bahçemiz, ana kokusu Gözümde tütüyor, ekmek kurusu Hasreti, özlemi yaramız bizim Kolluca köyüdür sılamız bizim. Eşimiz, dostumuz, komşularımız Aşkımız, sevdamız, kaygılarımız Nakışlara düşen duygularımız Odumuz, külümüz, çıramız bizim Kolluca köyüdür sılamız bizim. "Anne yetiş"diyen haykırışlarım Dokununca hemen dinen yaşlarım İlk duam, ilk secdem, yakarışlarım Ocağımız, ekmek selemiz bizim Kolluca köyüdür sılamız bizim. Çatılardan yere uzanır buzu Dereler, tepeler kayak merkezi Ömür sayfamdaki ilk ayak izi Saygıdır, sevgidir töremiz bizim İrfan kalesidir yöremiz bizim. Topraktan güç aldı bebelerimiz Arifandı büyük dedelerimiz Saraydı bizlere toprak evimiz Şifamız, derdimiz, çilemiz bizim Kolluca köyüdür sılamız bizim. Musallâdan çıktım yukarı doğru Saplandı göğsüme derin bir ağrı Büyüttü, besledi cefâkâr bağrı Anamız,atamız,balamız bizim Kolluca köyüdür sılamız bizim. Dede,nine, emmi, dayı göçmüşler Ecel köprüsünden bir bir geçmişler Önümüzden gidip bir yol açmışlar Geçmişe uzanan kolumuz bizim Kolluca köyüdür sılamız bizim... Kimler geldi geçti saymakla bitmez Işıkları sönmüş, bacalar tütmez Hicranî’yi yine kolundan atmaz Yurdumuz, yuvamız, sılamız bizim Kolluca köyü son kalemiz bizim. Nûriye Akyol 16/1/2022 Musallâ: Köyün girişinde musallâ taşının bulunduğu yokuş yukarı çıkılan yol. |
Tebrikler hocam yüreğiniz dert görmesin kaleminiz daim olsun yine okumaktan keyf aldığım müstesna bir şiir düşmüş sayfanıza yüreğiniz dert görmesin kaleminiz daim olsun nice şiirlere inşallah
Sonsuz saygılarımla
Hayırlı geceler dilerim