YENİ HAYAT SAHNESİ
Kirpiklerin taşıyamıyor artık,
Akıt pusu gözlerindeki, Aralanıyor yine, yeni hayat perdesi... Bu kafayla ne şehirler yaktık, Her göçle daha da köşeye sıkıştık belki.. Kaygan yollarda geçecek ömürden mütebaki, Oyunlar arasında sendeleyecek. Geride bırakılanlar için nedenler afaki, İlla ki akla konulan yaşanacak, Her cüret mağlubiyete varıyor ne var ki. Her gün yeni bir fırtınayla gürlüyor denizim. Engel olamam ama alıştım da diyemem, Azaba itiyorlar avuntu amiralimi, Güçlü bir kral gibi görünemem... Zaten ben hiç tahta çıkmadım ki... Şimdi bana kim olgunluktan bahsedebilir? Kimin beyliği yücelmiş vakurluktan? Ruhu körelmeye meylettirir insicam, Biliyorum gitmezsin hiç yanımdan, Ömrümü uzatır nefesindeki nizam... Bir kez daha, Akıt pusu gözlerindeki... Hiçbir mekanda tutmasa da dikişimiz, Seninle başlıyor yine, yeni hayat sahnesi... Ya talihsizlikti ya acemiliğimiz, Yine de aşkımız uyuttu geceleri bizi... |
Biri kapandıkça, nasıl olsa açılır yenisi perdelerin..
Sevgiler Atlantis..