ELVEDA İSTANBUL
Bir tufan esti birden savrulduk
Her birimiz başka yüreklerde kaybolduk Aşkın deryasında yandık, kavrulduk Beyaz mendil sallıyorum,gidiyorum elveda istanbul Karasu limanı,benim son durağım Yüreğim kan ağlıyor,mutluluğa uzağım Sel aldı yüreğimi,sensiz yine de kurağım Özleyeceğim boğazını,gidiyorum elveda istanbul İçim buruk,sana özlemim hep derindedir Kalbim kırık olsa da,yine de yerindedir Geldi ayrılık vakti ,başladı düşlerde sızı İnsan unuturmu seni,gidşyorum elveda istanbul Yaşlı gözlerim dalıyor geçmiş maziye İçim yanıyor, hasretim inan mutlu dünlere Sende yaşadım gidemem ki artık hiç bir yere Yıkılmış olsam da,yine de gidiyorum elveda istanbul Ey istanbul sana yazılmış bu veda şiirim Yine de kötü laf söylemem lal olur dilim Acı haber olsa da yazmam, kırılır elim Sana sevgim gerçektir,gidiyorum elveda istanbul YEŞİLIRMAK |