BUHARA...
Yenə həzin bir axşam...
Dar və şirin küçələr... Ruhum süzülüp gedir Tərifi eşsiz anlar... Kərpicdən divarlara Həkk olunmuş zamanlar Sən tarixin özüsən Buxara Yığın-yığın yapılar... Tarixdən, estetikdən Görsün ülviyyətini Dəm vuranlar etikdən Nədir səndəki ofsun? Dünyanın hər yerindən İnsanlar axın-axın Hiss edirsən özünü Əcdadına çox yaxın Əcdadımın izisən Buxara Əzanlarla çinləyir Yüksələn minarələr Ruhuma üfüldəyir Ötələrdən güftələr Bağrında keşik çəkən Nə qədər evliyan var Alimlər, evliyalar Mənəvi sütunların Misilsiz varlığınla Sən islamın sözüsən Buxara İnsanların mum kimi Xitabında əriyip Kəşf edirəm özümü Bu engin küçələrdə Sakit-sakit yeriyib Ruhumun qeyb olduğu Zülmətdən oyanıram Doymaq olmur işvənə Doya-doya içirəm Sonra yenə yanıram Və kəndimdən keçirəm Qapıldım cazibənə Bir kəs vuruldum sənə Ürəyim sənin olsun Şəhərlərin gözüsən Buxara |