“Bir gece yatıp kalktık...Türk Ordusu yok... Darbe yapacaklardı ama silahları tarlada gömdükleri yeri unuttular demek...Darbe olacak mıydı, olmayacak mıydı derken ordu artık yoktu...
Bir gece yatıp kalktık... Yargı yok... Yargıyı bölmüşler yarısı hocaya yarısı imama...
Bir gece yatıp kalktık... Cumhuriyetçi aydınlar yok... Hücrelerdeler...
Bir gece yatıp kalktık...Medya yok... Yarısını almışlar parayı bastırıp, kalan yarısını nda gırtlağına bastırıp...
Bir gece yatıp kalktık... Ben yokum...Muhterem karıma; “Ben yokmuyum şu köşede yahu?” dedim, “Yoksun, kovuldun!” dedi ağladı...
Bir gece yatıp kalktık... Laiklik yok... Devlet tekbirle açılıyor...+
Bir gece yatıp kalktık... “Türk” yok...
Bir gece yatıp kalktık... Yarısı gitmiş... Türkiye yok...
Bir gece yatıp kalktık... Marşlar yok, andımız yok, bayramlar yok...
Bir gece yatıp kalktık... Bu 4+4+4’tür dediler, çocuklar yok...” (18 ekim 2020 yılında aramızdan ayrılan Sayın Yazar Bekir Coşkun’un “BİR GECE YATIP KALKTIK” adlı yazısının başlangıcıdır. Devamını ise KARA ZURNA (86) şiirimde yana yatık olarak aynen sizlere sunuyorum.)

Sana ne başkasının sorunu?(*)
Sin, saklan ve gizlen
sakın öne falan çıkma sen.
İstersen kur pusu#
sus,
tilki gibi hain ve namusuz!

60’larda devrim yapan,
70’lerde baş kaldıran,
80’lere şehit düşen yada asılan bir nesil,
şimdi korkak, pısırık ve sefil!

Kim ki Kurtuluş Savaşı’nda;
“Ya özgürlük, ya ölüm!” demiştir,
kim ki vatan uğruna canını vermiştir,
kim ki özgürlük ve Laiklik yoluna
korkmadan-yılmadan baş koymuştur,
kim ki demokrasi ve uygarlık için şehit olmuştur...
Onlara Şömdi biz
“Niyazi mi?” diyeceğiz;

“...
Bir gece yatıp kalktık...
Cumhuriyet yok
ve bir gece yatıp kalktık,
ki biz yokuz...
Yatma o zaman, kaldır başını artık!

Bir böcek gibi ezilip,
bir dal gibi kırılıp,
bir sürü gibi güdülüp,
bir toz gibi üfürülüp,
bir ot gibi sökülüp,
bir kuş gibi vurulacağına...
Yatma!”

(*) Bir bunalım, başkaldırı ve karamsarlıktan doğan ani kararla yine yazmamayı yeğlemiştim. Ama bir dostum ŞİİRİN HİKAYES’ndeki makaleyi bana gönderince, kendimden utandım ve uyanık kalmaya karar verdim.