Ah be Vera
Adın düşünce dilime
Kuşatır tüm benliğimi tutkulu bir baş ağrısı
Bir fırtına patlar kulaklarımda
Lâl eder sana sevda türküleri söylediğim kireçli dilimi
Sen kendi etine gömülürsün
Ben kendi yüreğime
Bakışlarını saklarım feri sönmüş gözlerimde



Bir bilebilsem
Beni neden hep uzak şehirler çağırır
Neden ismini bilmediğim sokaklar sorgular
Neden alnıma düşer kara yazgım caddelerde yürürken
Öğütuyor parmak izlerimi değirmen gibi
Üşüyor serçeler şehrin kırılan pencerelerinde
Yürürüm yalnız bir ağaç gibi
Bırakıyorum yüzümü şehrin soğuk duvarlarına
Bu yüzden sevmiyor ayaklarım uzakları



Bir görsen
Bir bavula sığdırıyorum hayatı
Tıkıştırıyorum anıları öylece ütülemeden
Aramıyorum hediye kutusu falan
Alın diyorum vapurlara bavulumu
Savurayım denizlere anıları
Alın beni de örteyim öylece gözlerimi sonraki sabaha
Nasılsa kırıldı kanadı şiirlerimin



Yüreğim yüreğini sevdaya vatan bildi
Gel gör vatan dediğim beni vatansız kıldı
Mevsimdendir diyorlar buzullar da eriyor
Bir bilsem gözlerine nasıl uyku giriyor

Gel be vicdansız
Gel bütün harfleri sensiz bir cümleye kurban etmeyeyim