Dilemiyorum ArtıkUykusu ağır yine bu gece gözlerimin Gemiler sabır olmuş aklımın penceresinde Anladım ki çıkış yolu yok bu aşkın kapısından İçim içinden geçiyor Sen oluyorum Tek umudumken yüreğimiz Yok sende bir nebze lütuf Taşmıyor rahmet deryası Aşk iki kişiliktir demişlerdi Yanıldık yine Toplayamadık bir türlü hayatın yakasını Biz bunları hak etmedik Bunları yaşamaya gelmedik Sevmeyi ibadet saymış yürekle Artık gözyaşı eşliğinde yazıyorum şiirlerimi Her acının da her şiirin de bir hikayesi var artık Alıştım acılara tutunmaya Geceden gündüzü dilemiyorum artık Açtırmıyorum gecenin yüzünü Bir akşam gelip yüreğinin içine uzanma ihtimali de kalmadı Çoktandır uzaktayım hayattan Yeni bir sevgiliye hayat olmadı ardında bıraktığın ceset Bundandır her şiirde kalemimin yanması Bundandır her gecenin kendini kış sanması Ne anamın duaları kabul oluyor Ne de Tanrının aklına geliyorum Nasıl da evlat edinmişim dudaklarından Veda öpücüğünü Yepyeni hüzünlerin beşiğinde uzanırken |