Gitmem Gerek VeraBu gün yine çok yalnızım Vera Dün de yalnızdım Artık bir sandalye bırakayım istiyorum zor günlerin altına Sevemedim yalnızlığı söylemiştim sana Neden her yağmur tanesi bana düşüyor bilemedim gitti Gittiğinden beri kirpiklerimi yere düşürmemek için hep ötelere bakıyorum Kim bilir belki de çalıntı bir hikayeyle girdin hayatıma Sonra solmuş renklerle geldi hüzün Geçip gittin yitti yüzün Kopardın göğsümden dağ gibi kayaları Solumda yetim bir ağrı kala kaldım öylece Öylesine alışmıştım ki sana Bırakarak şehirleri saklı yerinde Yağmurları bırakarak benim de gitmem gerek Vera Yazacak tek ve son kelimem sen değil mişsin demek Harcadın uğruna ekilen çiçekleri Yastığım ve göz yaşım aynı kefede Adını dilimin ucunda tutarak Gitmem gerek sessiz sedasız Anladım ki insan en çok gömeni seviyormuş Vera Yılları kırpa kırpa yaşıyorum Vera Değişmese de yüreğimin yol haritası Her sahnede sen çekip giden de sen Nasıl sensizliktir nasıl ızdırap Sen nazlanıyorsun nazlanıyor Tanrı Yaşıyorum suya sabuna dokunmadan Direndikçe ayrılığa bağışlasın istiyorum seni bana Tanrılar Ölüm ılık avuçlarına alıyor beni Gözlerimi çeviriyorum senin büyülü yüzün Senden kaçamıyorum Seni düşündükçe dayanılmaz bir kedere boğuluyorum Düşte gibi geçmişi yaşıyorum bugünde Ama biliyorum ki yaşamın sonu değil ölüm. Yılları kırpa kırpa ölüyorum Adın dilimin ucunda Vera |