Zor olanı yitiriyorum avuçlarımdan. Kaçıp giderken, geceye tatlı öpücükler bırakır.
Yazıp yazıp yakıyorum düşüncelerimi, zaman zaman ölüyorum avuçlarında,
saçlarında diriliyorum. Bana hesap sorar gibi bakar gözlerin.

Ben kalıcı olamam bu yollarda, ruhu yanan bir adamım işte,
herkesten istediğimi alırım, her sözden bir anlam bulursunuz ya, belki biraz öyle.
Kimi hayır der ve istediğim odur, kimi evet der ve istediğim odur.

Benim suçum yok, nefesin çıkartır beni yoldan, yazarsam kaçar mı arsız gülüşlerin koynuna,
ellerimi uzatır ve onları oradan alabilirim, ve beni yoldan bu ateş çıkartır.

Aklıma girerse sesindeki sarhoş aşık kadın, onu her gece duyup öpemezsem seni,
gün gelir yanına gelirim. Bana günayedın dediğin yatağa uzanırsam eğer, duyarsam tekrar dudaklarından ismimi,
o harfler beni yoldan çıkartır. Yanmayı göze aldıysam dokunurum yüzüne, dudaklarına, gözlerine ve kasıklarına.
Öpersem boynundan usulca, iç çekişin beni yoldan çıkartır.

Bilirim ki sende şiirden alçaksın, eksiltir sevişmek seninle bazı sabahlarda,
aşık olursam yazamam, yazamazsam çok sevişirim diye, kilitlediğim bu satırlara, tırnaklarını geçirirsen,
seninle sabaha çıkamamak beni yoldan çıkartır.

EnEs İLHAN