Küçükken
Küçük mavi bir bulut olmak isterdim
Ben küçükken Ne derdi olabilir ki derdim Küçük bir çocuğun Ne derdi olabilir diye Düşünmeden... Gök gürüldediğinde Siyaha boyanırdı bulutlar Babası cezalandırıyor sanırdım Her şimşeği bir tokat Yağmuru ise gözyaşları Teselli etmek isterdim bulutu Küçücük yüreğimle... Ben küçükken Sokaklar oyun kokardı En büyük hayalimiz büyümekti Biz büyüdükçe Sokaklar daraldı Adamlar küçüldü... Bayramlar çocuk kokardı mesela Elbiseler daha bir renkliydi Mendile sarılırdı harçlıklar Meblağa bakmazdı gülüşler... Aşk evcilik oyunuydu biz küçükken Acıttığını yüreği İlk göz göze geldiğimizde anladık Kimimiz anne olduk Kimimiz ise baba Bazılarımız çocuk Çocuk olan hep bendim Çocuk kalışım ondandır... Belki de bu yüzden Yenildim çocuklara... Çağdaş DURMAZ |