Varlığı yokluktan ibaret olan aynasın sen ,düşme benden öte.
Hangi yöne baksam ,yaşamın nüshası gibi hatırlat bana maziyi
Güneş gibi bencil hep ben diyenleri unuttur.
Hisleri sakla ay gibi sırrıın arkasına.
Merkür gibi hızla iyiyi kötüyü sezmeme yardım et.
Venüs gibi aşkı zerafeti e güzelliği yansıt gözlerime .
Mars gibi mücadeleyi gücü ve sabrı öğret.
Jüpiter kadar şans ver bereket ver..
Ay tutulmalarındaki karanlıklardan yaşama gücü bulduğum fidanlarımı koru[oğullarım)
Yada kötü olan herşeyi al benden tek tek .
Gökyüzünden fırlatıp atayım mavi denizin engin sularına ..

[ AYNA] sabır taşın çatladığında içeride hayal kırıklıkların kalır demedimmi?
İyileşmeye yüz tutmuş yaralarının kabuklarını tıpkı mazi gibi ,masmavi sulara gömmedimmi?
En olmaz yerinde beni kırdığında ,bu dem geçer demedimmi?
Mesela sen ağladığında ben güldümmü hiç?
Yar olur sandığın haar olur birgün demedimmi?

(BEN) Kendimsiz bile yaşadığım günlerde dost oldun bana.
Hep sana gelip sensiz döndüm anılara.
Havamı durgundu? aymı küsmüştü?bana beni göstermedin unutturdun dünyayı.
Gözyaşlarım yüreğime tuz basarken aydınlandı ikinci sırsız yüzün.
Aydınlandı iki kaynaktan taşan billur su gibi yüzüm.
Günbatımlarında solan hayallerime bir ışık düş ü.
Tıpkı solan hayatımın seramonisini senfoniye çeviren ışık gibi

Sitemlerimi nakşettiğim mısralarıma yakamozlar düşüren ışık.
Solan ümitlerimin karanlığında, bülbüllerin dile geldiğini sezdiğim ışık
Oysa herşeyi bırakıp giitmiştim zamana.
Yıldızlardan oteye geçmeyi umarken .
Nerden bilirdik hayatımıza ayna düşeceğini
Ellerimizle aynadaki eski buğuları silip aşkın ayak seslerinde durduk..
Şaşmamak mümkünmüydü?
Zamanın içinde zamanı birlıkte tek nefeste doğurduk..
KATYA
23