Varlığı yokluktan ibaret olan aynasın sen ,düşme benden öte
Hangi yöne baksam yaşamın nüshası gibi hatırlat bana maziyi
Güneş gibi bencil hep ben diyenleri unuttur
Hisleri sakla ay gibi sırrıın arkasına
Merkür gibi hızla iyiyi kötüyü sezmeme yardım et
Venüs gibi aşkı zerafeti e güzelliği yansıt gözlerime
Mars gibi mücadeleyi gücü ve sabrı öğret
Jüpiter kadar şans ver bereket ver
Ay tutulmalarındaki karanlıklardan yaşama gücü bulduğum fidanlarımı koru[oğullarım)
Yada kötü olan herşeyi al benden tek tek
Gökyüzünden fırlatıp atayım mavi denizin engin sularına

AYNA sabır taşın çatladığında içeride hayal kırıklıkların kalır demedimmi
İyileşmeye yüz tutmuş yaralarının kabuklarını tıpkı mazi gibi ,masmavi sulara gömmedimmi
En olmaz yerinde beni kırdığında ,bu dem geçer demedimmi
Mesela sen ağladığında ben güldümmü hiç
Yar olur sandığın haar olur birgün demedimmi

(BEN) Kendimsiz bile yaşadığım günlerde dost oldun bana.
Hep sana gelip sensiz döndüm anılara.
Havamı durgundu? aymı küsmüştü?bana beni göstermedin unutturdun dünyayı.
Gözyaşlarım yüreğime tuz basarken aydınlandı ikinci sırsız yüzün.
Aydınlandı iki kaynaktan taşan billur su gibi yüzüm.
Günbatımlarında solan hayallerime bir ışık düştü
Tıpkı solan hayatımın seramonisini senfoniye çeviren ışık gibi

Sitemlerimi nakşettiğim mısralarıma yakamozlar düşüren ışık
Solan ümitlerimin karanlığında, bülbüllerin dile geldiğini sezdiğim ışık
Oysa herşeyi bırakıp giitmiştim zamana
Yıldızlardan oteye geçmeyi umarken
Nerden bilirdik hayatımıza ayna düşeceğini
Ellerimizle aynadaki eski buğuları silip aşkın ayak seslerinde durduk
Şaşmamak mümkünmüydü
Zamanın içinde zamanı birlıkte tek nefeste doğurduk
kadriye ŞENKAYA
katya