Güneş! doğ artık hanemize daha neyi beklersin.?
Yetmedi’ mi karanlıklarda kurduğumuz hayaller?
Yoksa sendemi daha çok sürünmemizi istersin?
Yetmedi’ mi sürünmekle geçirdiğimiz seneler!

Doğsan üstümüze bitse şu kör döğüşü kavgamız!
Doğsan canlansa yarım kalan üstü küllü sevdamız!
Ne kusurlar işledik te çok ağır oldu cezamız!
Yetmedi’ mi ayrılığa katlandığımız seneler!

Gün doğ artık hanemize bitsin ağunduğumuz.
Yeşersin bahçelere serpilen umudumuz!
Kimlere ağır geldi ise bizim mutluluğumuz
Def olup gitsin artık bizi sana hasret edenler.

Güneş: sen aydınlıksın, yansın seni perdeleyenler.
Sen umutsun, var yüzbinlerce yolunu bekleyenler.
Sevdasın: birleşsin aşkından ayrı düşen gönüller.
Güneş: doğ hanemize, bitsin kabus dolu seneler.

Güneş; doğ artık ülkemize gülünü bekleyen var.
Hasretliğin narından yanıp kavrulan yürekler var.
Bitsin, Esaret zincirleri kırılsın birer birer.
Defolup gitsin yarasalara kol kanat gerenler.