Eski Mısır’da;
Erkek çocuklarını öldürüp, kızları bırakıyorlardı.
Eski Hicaz’da;
Kız çocuklarını öldürüp, erkekleri bırakıyorlardı.
Şimdi yeni dünya düzeninde ehli küfür,
ikisini de yaşatıp;
İslamsız, milletsiz, cinsiyetsiz olarak yetiştirip dalâlet ve bâtılda kendilerine köle ediyorlar.

(Abdurrauf Özder)

Deve hörgücüne benziyor başlar,
Ince bir yay gibi alınmış kaşlar,
Nene Hatun görse dökerdi yaşlar;
"Islâm için verdik, der canımızı,
Ecnebiler sarmış vatanımızı."

Yüzde maske gibi bir karış boya,
Gözlükler ardına gizlenmiş haya
Altta dar pantolon, kapalı güya
Canın sıkıldıkça gez çarşı pazar,
Müslümanın kızı ezberler bozar.

Kur’ân da yok diye sünnete uymaz,
Kulaklık takılı ezanı duymaz
Gericilik şimdi, oruç ve namaz
Aslını, özünü beğenmez olmuş
Kendisine bir de ruh eşi bulmuş.

Sanmayın ki anne baba söylemez
Evlat artık büyük sözü dinlemez
Cennet bu tarafta desen de gelmez
Çağdaşlığa adım atmış gençliğim
Çırpındıkça dibe batmış gençliğim.

Erkeği, kadını yoktur bu işin
Elini altına koymalı taşın
Gece gündüz dua edin çalışın
Ahir zamandayız kıyamet yakın
Başlatalım artık Hak yola akın.

Feryad edip ağlamanın vaktidir
Yaramızı dağlamanın vaktidir
Hakikati söylemenin vaktidir
Birlik olup söndürelim ateşi
Örtsün karanlığı İslâm güneşi.

Nûriye Akyol