Hem halkın içindeyim, hem garibem, yalnızam,
Gündüzlerden kaçarım, gecelerim yar bana.
Benmiyim yıldızların yolu azan sakini?
Uzaydan gelmiş gibi bütün insanlar bana.

Her gün bin türlü fitne hortluyor kulvarımnan,
Ben nasıl yaşayımki namusumnan, arımnan!?
Her gün sel gibi çıkan beyin kıvrımlarımdan,
Gözlerini zilleyip bakar suallar bana.

Gelsin bu beynimdeki sualları susturan
Ne vakit çalar bu zil, kim bu saatı kuran?
Benimi uğurluyor geçen her saat, her an?
Gönderdiğim yolçu mu akan zamanlar bana?

Beynimde şimşek çakar, fırtınalar içimde,
Yollar iki, iradem becerir mi seçimde!?
Eğer başkası olsa yaşamaz bu biçimde,
Öz derdimi kendime aça bilmek zor bana.

Ne hikmetdir baharın yüzü kışa yönü var?
Fakat bu güzelliğin bin etri, bin tonu var,
Her şey yaranır ölür, her şeyin bir sonu var,
Bana sonsuzu verin, fani dünya dar bana.

yolunu kayb etmiş