Acı...
Sığdıramam acıyı ucu yanmış kâğıda
Dumanı tütüyorken közüm harlatır közü. Parmaklarıma sinmiş sarsıntıların özü Duyusunu yitirmek sığamaz bir yanıta. Töresiyle sözleşen cana, feda düşüyor Hibe edilenlerin göz açması beklenir Doğmadan yenisine bir yenisi eklenir Bir anne yüreğinde yangın dahi üşüyor. Hayalleri asılı göğü, matem yasalı Kanadından vurulur uçurtmalar ve bulut. Bahtının işlendiği sandık dolusu umut Çöle mahkum kardelen tohumundan tasalı. Endişeye isabet eder vicdan yoksunu Bilinmez çatıların altında kaç korku var Tavanı delik deşik huzursuz kaç uyku var. Ölünce yaşar mazlum en rahat uykusunu. |