Özümsediğim muhteşem bir yolculuktu hayatımın koskocaman yedi senesinin geçtiği mektebim…
Sahip olup olacağım her şeye de sahip idim:
Kitaplarım, öğretmenlerim ve delicesine sevdiğim arkadaşlarım ve taraflarınca sevildiğime öylesine emindim ki…
Dünün ve mazinin sürmanşeti:
Ve bir gün mezuniyetimden uzun zaman sonra, hayatta sahip olup olacağım tek dostumdan duyduğum acı gerçekle öylesine sarsıldım ki:
Ve anladım ki:
Ne eski mektebim ne de sınıf arkadaşlarım ve dost bildiğim o şahıs bana asla yar olmamışlar…
Uzun bir hikâyesi vardır bu olayın ve kaleme de aldım pek çok kere…
Tarafıma gelen bir mektup:
Başkasının yazdığına inandırıldığım bir aşk mektubu oysaki yazanlar benim en yakın dostlarım ve sınıf arkadaşlarımmış meğer.
Geçmişe mazi…
Ve hayatımın en güzel yedi senesinin geçtiği mektebim:
Her önünden geçtiğimde içimde yanmayı sürdüren bir alev sönmek bilmeyen de bir yangın…

İhtimamla ölebilirim şimdi belki kifayetsiz bir faniyim lakin cesedimden arda kalan külü de saklı tutun hani yazılası her güftede soyutlandığım kadar da hayatın her izleğinde izlediğim yol kadar izindeyim de gizin ve muteber bir naaş olmanın da ötesinde şahsına münhasır o sessizlikle ve izdihamla gömüleceğimden yana da yok iken şüphem…

Demini de eksik tutmayın çayımın
Soğusa bile ısıtmayın
Yoksa nasıl yakışır cansız bedenime…

Yüzüm solgun mahzun mademki
Yaşadığım sürece görmediğim kadar gün yüzü
Gül mizaçlı şiirlerime de yakışan bir hüzünle
Yaktığım kadar yandığım ateşin ferinde
Solmam nasıl ki an meselesi
Yaşadığım mabedimin akan çatısında
Bazen tarafınca ıslatıldığım ahmakıslatan
Ve işte nemimle namımla bana değil mi ki budur yakışan.

Beyitler örülesi bir mezar taşı:
Adında yoksun adımladığım kadar taşa tutulduğum
Nasıl ki bu denli yoğun bir gözyaşı
Gözünden tanıdığım melun zalim ve şeytan
Taşladığım kadar zulmü meşk eylemiş kim ise kendine
Körüklü yalnızlığın
Bodoslama sevip de yazdıklarımın nezdinde
Eşref saatimde ölmeyi de şerh düşmüşken
Yazıp yazacağım o son vasiyetime

Mevsimler delişmen, delik ceplerimden
Firar eden evhamlı suretler
Bense surelerin ihtişamında yaşadığımdan da fazlası
İle hemhal
Geçkin ve bıçkın o esen soğuk rüzgâr
Oto garı yüreğimin
Kör noktası yaşadığım menzilin
Siperim
Sakarlığım
Sektiğim kadar da bir heceden diğerine
Meylettiğim ne ki?

Meşk eylediğim hüznün izdivacına nail
Nasıl ki metruk bir gezegenim
Olmadığım kadar da uydusu hercai gölgelerin
Uyumsuz addedilen nazenin benliğim
Ve işte nasıl da infilak etti belgeler duygular…

Alt belleğin kilitli çekmecesinde yedeğini aldığım ruhumun
Yazdığım ne varsa
Varsa yoksa sevdiklerimi tensiye ettiğim
Ruhun şarıl şarıl akan çeşmesi
Misalsiz mesnetsiz ithamlardan da almışken nasibimi
Medeniyet ve masumiyet müzesinde saklı
O kırık oyuncaklar gibi
Kalbimi de sergileyin
Hiç gezmediğim hiç görmediğim o müzede.

Unutulmuşlar abidesinde saklı devingen hüzünle
Meşru bir sevincin talibi olsam da bir ömür
Gayri safi milli hasılasında saklıyım hüzün denen gergefin
İzdihamında içine düşülesi yastayım
Yaşım her ne kadar kemale ermiş olsa da
Büyümeyi ertelemiş bir anne kuzusu
Meylettiğim kadar melediğim
Mealimde saklı iksirli şerbetin tadında
Unutulmuşluğum kadar
Umarsızlığında cihanın
Savruk bir rüzgâr ile cenk ettiğim kadarım

Ne cahil ne cühela
Bilmeseniz bile söylüyorum:
Ben, babamın doğduğu asla ölmediği bir yaştayım
Naaştayım da nazımla niyazımla
Eksik etekli bir hicran addedilen kimliğim
Ve içinde saklandığım kale duvarlarından
Sızan sefil kalemimin izinde
Sür git menkıbem methiyen yazdığım her hikâye
Cüret edebildiğim kadar sevdiğim
Cümleten uğurlar ola
Ruhumda saklı eski günlerim, sevgili mektebim…