Dağların DoruklarındanOmuzuna başını dayadığın vefâ kırılgan bir dalıydı güllerin Tutup da bırakmak istemediğin, gelip geçmeye mahkûmdu, günlerin Dağların doruklarından bakardın sevda ovalarında koşturan atlara Yürekleri çatlatırcasına sevmelere başını sallayıp iki yana kızardın Geldiğin yolları, çıktığın yokuşları, anlatırdın uzun uzun gecelerde çektiğin cefaları, yaşadığın onca anlaşmazlıkları ve sen, sen ağlardın Yine de sevmeyin demezdin, diyemezdin İçine nar düşen kalplere yanma diyemezdin Yan sen de, nârınla yaşa, derdin |