Ezgikoşarcasına yaşanıyor bakışlar keskin nefesler hızlı alınıyor aşındırarak geçip giden yıllar gözleri yaşartıyor bir tek çocuklar bir tek çocuklar gülümsemekte direniyor küserken ağaçlar nehirler dağlar yeni rekorlar kırıyor şehir vitrinleri yorgunluktan kaçan adımlar birbirini k/ovalıyor d/ilimde orkestrasız bir ezgi tipiye tutulmuş gibi naçar ve kederli güneşi arıyor H. Korkmaz 30/12-23 Sthlm |
Yarım bir boşluğun atardamarı
Dağlanmış ezginin tipisinde her şey.
Sevgimle canım Tüya 'm
❤️