DOST DEDİĞİN
Dost dediğin yüzü kalpten gülendir,
Sevgi saygı yakınlığı bilendir, Göründüğü gibi olup gelendir, Gittiğinde yeri sende boş kalır, Hatırıyla hasretiyle hoş kalır. Her daima bu şekilde beklersin, Bir gününü yıla bedel eklersin, O hasreti her an kalbe yüklersin, Gözden uzak yeri sende boş kalır, Hatırıyla hasretiyle hoş kalır. Böyle kalbin tereddüdü olmasın, Acabaya dahi şüphe kalmasın, Tanıyanda nasıl huzur bulmasın? Gelene dek yeri sende boş kalır, Hatırıyla hasretiyle hoş kalır. Rastlarsan bir yerde kuş gibi havan, Evine gelende şenlenir yuvan, Huzurla mutluluk yapmaz mı tavan? Dönüyorken yeri sende boş kalır, Hatırıyla hasretiyle hoş kalır. Dost dediğin işte böyle yakındır, Hiç leke tutmayan o hep akındır, Sen de onu kötülerden sakındır, Var oldukça yeri sende boş kalır, Hatırıyla hasretiyle hoş kalır. Aklığıyla bilir doğru kelamı, O şekilde verir içten selamı, Bundan gayrı yaşadıkça ilamı, Kulağına yeri sende boş kalır, Hatırıyla hasretiyle hoş kalır. |
Kaleminizin güzelliği karşısında bahtiyar oldum.
Dost, dost gönlün ürünüdür.
Dost bir gönle sahip olmak ise Allah vergisidir.
İyi bir dostu oIanın bir aynaya dahi ihtiyacı yoktur.
Dostluk öyle güzel bir haldir ki
yağmur suyunun bereketinden bile çok ötedir,
zira yağmur suyu gibi güneş vurunca kurumaz.
Dostluğumuz deniz misali buharlaşsa dahi
her zaman yağmur misali geri dönsün inşallah.
Allah'a emanet olun.
Seğmenoğlu