PERVASIZ
İnsan en çok kendine acır
En çok kendinden korkar Kendi canı yanar diye... İnsan en çok kendini sakınır Kötülüklerden... Öyle bir şeytan tohumu Ekilmiştir ki içine Gözyaşıdır suyu İnsan cesedi ile beslenir toprağı... Dünya yok oluyor Bana ne ? Bir şeyler yapalım Sana ne ? Sen mi kurtaracaksın dünyayı ? Devlet memuruyum ben Çocuklarım var benim Yanarım... Hep bir bahane Saltanat sürüyor sayende Zat-ı şahane... İnsan en çok kendine acır Acırken dünyanın canı Çıkmaz gıkı... Bak çocuklar gidiyor Vedasız El salla çocukluğuna Sen yaşadın dünyayı Pervasız... Çağdaş DURMAZ |