Karışılmaz yaradanın işine,
Bu dünyada kimse kalmıyor anam.
Feryad ile figan etmek boşuna,
Gidenler geriye gelmiyor anam.

Kapıdan girince gülerdi yüzün
Her girişte seni arıyor gözüm
Ne güzel diyordun:"Hoşgeldin kuzum"
Ana gibi bir yâr olmuyor anam.

Bir eksiğin var mı? diye sorardın,
Cebime gizlice harçlık koyardın
İçimden geçeni kalpten duyardın
Kimse var mı, yok mu bilmiyor anam.

Gardaş, bacı, herkes kendi başına
Koşturup duruyor dünya işine
Derdimi anlattım mezar taşına
Taşlar gözyaşımı silmiyor anam.

Kaybolana kadar bakıp ardımdan
El sallardın, duâ ederek camdan
Adını silmedim telefonlardan,
Aylar, yıllar geçti, çalmıyor anam.

Yokluğunu güller bile biliyor
Boyun büküp, günden güne soluyor
Gelen giden ara sıra suluyor,
Uzayıp dal budak salmıyor anam.

Hakkını helal et, diyemedim ben,
Son nefesinde su veremedim ben,
Seni üzdüm diye, bilip bilmeden;
Yüreğim teselli bulmuyor anam.

Arkamda babam var, yüce dağ gibi
Yanında gibisin sanki sağ gibi.
Gam, efkârı büyür gider çığ gibi
Birgün olsun yüzü gülmüyor anam.

Ne zaman üzülüp boynumu büksem
Ne zaman ağlayıp gözyaşı döksem
Hep yanıbaşımda, yüreğimde sen
Anneler ebedî ölmüyor annem...

Anlatmakla bitmez dert çok sırada,
Değişmedi herşey aynı burada,
Sen rahat et, sen mutlu ol orada;
Kalanın çilesi dolmuyor anam.

Nûriye Akyol /20/10/2020

Görsel alıntıdır.