Çıplak (bir umut işte)Çıplaktı sesimiz, nefesimiz sevmelere soyunduğumuzda, çırılçıplak ve tertemizdi yüreğimiz kirlettik her şeyi.. elimizdeki gümüş çuvaldızı bırakıp, bahtımıza, bu altın iğne düştü diyemedik! dağıttık sevgimizi bol keseden! ve sevgimle, sevgilerimle dedikçe her gün biraz daha üryan hayallerimiz kapatır dedik, biçimli sözcükler ayıplarımızı. sırnaşık dizeler, telafi eder kayıplarımızı! her noktaya, her virgüle maşallah dediğimizle kaldık… bilemedik, her derdin devası kendi içinde açıp bakmadan kozasındaki gerçeklere bütün kabahati, bütün suçu aşka yükledik yalnızdık, yalan olduk! alıntı dizelerle kutsadık üşümelerimizi!... kaderimizden yadigar, kara kaplı deftere iki mısra yazıp dökelim istedik içimizin incinmiş yanlarını yasaklı renkler ülkesinde, yolu kesildi harflerimizin kurşunu sakıncalı bulundu kurşun kalemimizin giyindiremedik ter kokulu tenlerimizi, rengârenk hecelerle şikâyetçi değiliz deli gömleğimizden nasıl gelmişsek giderken de öyle gideceğiz ki; sitemimiz, çıplak yüreğimizi önce giyindirip, sonra… yalın alazlarla yanmışlığımızın suskusunda baki kalan sevgimizle gelip çatmış nefsi terbiye zamanı kulaklarımızda evladiyelik bir söz hatıratımızda sallınan üç beşikle belki bir gün çıplaklığımız… bir umut işte! |
Say ki fıtratımız dedi şiir.
Sevginin rengi beyaz mıydı,
Renkler hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler şairin dediğince. (Özdemir ASAF)
Çıplaklığımızın rengi dahi yok dedi şiirinde saygıdeğer şair Ahmet ÖRNEK.
Derince tebriklerimle.