Dışa VurmalarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın panikte parmaklarım!
ya, bir daha yazamazsam... ateşin zikzaklayan kereografinde göğsünü rendeliyor bir Covid hilesi daldan dala atlıyor çoğulcu öksürüğün kasların, aç bir sincabın tedirginliğini yaşıyor parmaklarında dinmeyen eklem iniltisi ışığı sönmüş gözlerinin her ayağa kalktığında savrulan güz yaprağı gibisin bu yüzden, içten içe ürküyor öksüzlüğün ses vermiyor dışarıdaki dünya malum, herkes kendi koşturmacasında tabii onlar da, hasta değilse zulasında - günlerdir atılmayan çöplerin buğusu huzursuzluğunu beş katına çıkarıyor - yüreğin surreal bir yörüngenin içinde deviniyor ışıkları sönük sokakları ıssız denizinde dinmiyor poyrazın egosu ve güneşin altın ellerine muhtaçlığını asıl şimdi anlıyorsun dalgasını geçiyor ağrı kesiciler içilmeden dökülüyor zar zor yaptığın çay çeşitleri eskisi gibi kaşıklayamıyorsun kiviyi Covid’in ciddiyetini eriyen buzullardan öğreniyorsun mıh gibi algısıyla kaburgalarına batırıyor yatak helak olmuş yastıklar, birbiriyle boğuşuyor ve terli yorganlar kederli bir kölenin ruhunu taşıyor ah, tarifi yok bu pervasız yorgunluğun işlevsiz bir paçavraya benziyor bedenin ve ferin yitik bir rüyanın kayıtsız içeriğini andırıyor sahi, bu sen misim H. Korkmaz, 13/12-23 Sthlm |