Önce bir gülüş ısmarladım çapkın endamında sözcüklerin yâd bildiğim tesellinin girdabında derken devrik cümlelere yenik düştüm ısmarladığım bu sefer güleç bir şiirdi mahşeri kalabalığında yalnızlığımın deryalarında saklı güneş idi günün varlığı gecenin ithamı ve kaybolduğum yollarında hayatın, şiir idi yine sevgimin mimarı.

Aksadı ayağım aşikâr sektiğim bir tümsek
Akan yaşıma sığındım ve Mevla’ya
Bahşedilen nefesi şiir bellediğim her vakit
İçtimada yerleşik bir serenat
Varsın olsun şiirler altına imzamı attığım akit

Uhrevi idi yaşamın dokusu
Ulvi idi İlahi Aşkın kokusu
Cennet bahçelerinde belledim kendimi ve ruhumu
Cinnet gecelerinin yanan ışığını söndürdüm
Güne ermekle iştigal sebepsiz değildi mademki duygularım
Kürediğim kadar önümü
İmla hatalarına ve hüzne restimi çektim
Duyulmasa da yalnızlığımın uğultusu
Serencamında aşkın
Dizeler dizdim diz boyu sevgilere hamt ettim
Dize geldiği kadar kalemin
Ara sıra tutulsa da nutku

Hoyrattı içime esen rüzgâr
Aşikâr havari duygular
Acının halvetinde saklı mısralar
Şen sesinde güneşin biledim kalemi bilemediğim kadar
Kaderin ne getireceğini, sabır ettim

Şanlı semada
Sükûnet dilediğim dünyada
Arz ettim nazımı niyazımı
Başımı yasladığımda mademki Tanrı

Münferit hecelerden örülü bir düş’ ü
Şiir bildim öldürdüğüm zaafların eşiğinde
Sağa döndüm olmadı solumdu mademki yatıya kalan
Aşkı ihbar ettim ve ima ettiğim

İmha ettiğim kadar kötülüğü
İbraz ettim bir bir
İçimdeki kuytuyu
İçine düştüğüm derin kuyuyu
İlla ki çıkacaktım feraha
Kalemimi kırmak ne kelime
Bilediğim kadar keskin ucunu
Bilinmeze gark ettim
Galeyana gelen iblisin şerrine uzak bir minvalde
Hidayetin beşiğinde
Kanadığım kadar kandım da söylenen her söze
Ne de olsa kendim gibi bildim kimse
Karşıma çıkan
Başa çıkamadığım kadar
Sabrımı katık eyledim meftun kalbime
Söz geçiremediğim kadar da çok sevdim