kum.destekendi Muhsin kıyafetleri telaffuzsuz kalabalığı yumru içinde kocaman sardunyaların arasında müşfik birer duvar kalın perdeler kalın gürültüler yüzü kaybolmuş kalpler geçimsiz imgeler düşünen bileğinin kesilmesi sonucu pıhtılaşmış bir intiharın kopçasız savunmasız acı içinde kıvranan derisinin kırmızı yüzeyinde uzanmış yanağında ölümü dizginleyen kara buğdayların sarı iştahında çelimsiz fütursuz daha yaşamak istemeyen haddini utandıran haddini sıvazlayan susmayı bileklerine kazandıran kırsal bir çiçeğim vazgeçmeyi topraktan bekleyen bir insan kumu . |
Lezzet, tadımla başlıyor hemen her yerde ama sonu genelde yetmezlik ve tükenmekle bitiyor
Bu şiir öyle değil kendi Muhsin sonu insan kumu
Tebrik ve sevgilerimle
Dipnot:
“Görüyorum” var birçok anlatında
sanırım yükselen burcun yay - cevapsız kalabilir