Ben sevmeyi sevdim
hesap etmeden
sadece sevmeyi diledim

ardına düşmeden hiçbir nedenin
beklentiye girmeden
sadece sevmeyi istedim.

gönlüme yük etmeden olur olmazı
elimden geldiğince
yüreğim yettiğince sevmeyi denedim

ticaret ehli değildim
sevgiye fiyat biçen tacirleri de
hiç sevmedim.

ecelle yitip giden
ve durunca biten kalple değil
ben sevmeyi sevdim sadece
en sevgilinin bahşettiği yerden

can ki
tende değil mi emanet
ben teninde
canında emanet edildiği
o hiç ölmeyen ruhla sevdim.

O sevgi ki
kalû belâdan
Adem (as) ile Havva’dan
üç asırlık hasret değil mi

İbrahim’i (as) yakmayan ateş
Musa’yı (as) boğmayan su
Eyüp’ü (as) öldürmeyen dert değil mi

O sevgi ki
Yusuf’a (as) saraylık zindan
Yunus ’ta (as) itminan
Muhammed Mustafa’da (sav) mimlenen hub değil mi harlanan

O sevgi ki
annede merhamet
babada şefkât
dostta muhabbet değil mi

Ben sevmeyi sevdim sadece
Mecnun’u çöle düşüren
Ferhat’a dağlar deldiren
Kerem’i yakıp kül eden

Yunusça
Mevlanaca
Yesevice sevdiren sevmeyi sevdim

Sazın kırık telinde ki
yankılanan ezgide
Neye üflenen bir hu nefesinde
Bülbülün gül diye yandığı
kafeste ki hasreti sevdim.

Ben doğan bebeğin avuç sıktığı kadar
Can veren bedenin herşeyden geçtiği kadar
Ruhuma üflenen aşkla
murat ettiğim cemâli görene kadar
severek beklemeyi sevdim
Ben sevmeyi sevdim.