Son nefesini verecek bu şehir bu gece
Karanlığa bürünecek,ışıkları sönecek sokaların
Martılar uçmayacak boğazın kıyılarında
Ağıtlar yakılacak,insanlık susacak
Eteklerdeki taşlar dökülecek
Günahlardan arınılacak
Serseri insanlık,düşlerime girmeyecek
Yeni bir güne el sallayacak güneş
Ey bakışlarında eriyip kaybolduğum yar
Dudağıma bıraktığın buselerinin tadını bilirim
Büyüyüp içimde filizlenen bir çiçek gibi
Gönül bahçemin en nadide yerindesin
Sen,beni kendine aşık eden sırılsıklam
Kuru soğuk, ayaz geceydi seni gördüğümde
Kaybetmek istemesem de seni
Kaderim deyip beklemekteyim
Bu gün değil,yıllar var tersine dünyam
Gülmeyen şansımadır isyanım
Neye yanayım,darma duman zaten hayatım
Ne kadar kırmamak sa seni niyetim
Yarım kalır hayallerim düşlerim
O cennet gibi parıldayan,gözlerin
Aşık etti kendine,delice
Mutlu oldum,çocuklaştım,sevdim kendimce
Her gün,her gece seni düşündüm,
Sanki her gece sensizliğin eteğinde sabahlıyorum
Hazan mevsiminde
Son yaprağı dökülen ağaçlar gibi
Sakarya nehrinin bulanık akan suyu gibi
Dalgaların sesiyle okşanan karasu sahilinde
Sensizliğin pençesinde seni anıyorum
Bütün kelimelerin kesiştiği sokaklarda dolaşalım
Tahta yolunda yürüyelim acarlar longosun
Seni anan ve senden bahseden
Bütün kelimelerinde mutluluk arayalım
YEŞİLIRMAK