ÖLEMEDİM BENNe yazdım ne bahar nede karakış Dallarım kırılmış bilemedim ben Ne sözdüm ne yemin nede yakarış İçimden umudu silemedim ben. Simâmda ağlayan beyaz gülleri Hoyratça savurdu hasret yelleri Önüme set kuran zehir dilleri Kurşunî sözlerle delemedim ben. Kan akan gözlere hüzünle baktım Dostluk da vefâyı taç yapıp taktım Sevgiyi sel bildim içine aktım Vardığım deryâda gülemedim ben. Şarkılar seslendi duymadım dedim Takvimler ağladı saymadım dedim Ak düştü saçıma caymadım dedim Gel dedi vuslata gelemedim ben. Mantık çizgisinin sonunu gördüm İçimde ne varsa önüne sürdüm Sabrı ilmek yapıp inatla ördüm Nefesi tükettim ölemedim ben. Leyla Usta |
şiirlerin güzel