Bütün şairler bilir adının gizemini
Şiirin nefesisin verilmez cansın Leyla
Geçici his anlamaz maşukun ezemini
Tekrarı yaşanmamış bitimsiz ansın Leyla


Cananı candan önce sakınan asil kadın
Uzun geceler ağlar düşe düştükçe adın
Tüm yoksul duygulara umut katarken yâdın
Sevmeyi bilmeyenler haline yansın Leyla


Bir kez olsun yüzünü Kays ın gözüyle görsem
Kader olsam yeniden ağımı senle örsem
Simsiyah saçlarından yıldızları ben dersem
Vuslatın gözlerinde beklenen tansın Leyla


Şimdi bir güne düşen yarınsız sevdalar var
İlk merhaba sıcakken buz tutan vedalar var
Menfaatler uğruna cilveler, edalar var
İs kokan sevişlerden arınmış tensin Leyla


Senin için kavrulmuş yağmura hasret çöller
Senin için savrulmuş sılaya düşen yeller
Senin için koklanmış sevgili diye güller
Bırak onlar dikeni gerçek aşk sansın Leyla


Aşığın ilhamına nağme düşüren hissin
Mızrap vurdukça saza içe işleyen sessin
Hasretin nazarında sızıyı bölen essin
Gelecek korkusunu aşkınla yensin Leyla



Leyla Usta