KüllerimŞiirin hikayesini görmek için tıklayın şiir yazarken yaşadığım bölünmüşlüklerin hikayesi okuduğunuz şiirim...
durur küllerim çerçevelerde /...ölüm.../
ve bir yangın çıkar düşer küllerim toprağa avucuna dağılırım Mikail’in savurur beni poyarızıyla sokak aralarına bir parçam dilencinin gözlerine bir parçam çocukların sümüğüne değer savurur durmaz mikail alır bir parçamı okyanusa atar bir martı kapsın diye bir diken oynaşır külümle uzanır bir parçam gökyüzüne kaybolur maviliklerde kim bilir hangi bulutun içinde nerelere yağacak hangi yangın üstüne ve son parçam.../kalbim/ toprağa karışır bir çiğ tanesiyle.../eriyişin hüznüyle/... aylar geçer bir papatyanın sarısı belki burnuna değer diye... |
galiba fazla beğendim şiiri:)
şiir yazarken yaşadığınız duyguları öyle güzel özetlemişsiniz ki,bu ben miyim dedim,az sözle çok şeyi anlatmışsınız...şiir olmuşsunuz gene, şiir yazarken hissettiğiniz duyguları özetlerken...
yüreğinize sağlık...
sevgiler...