SENDROM
SENDROM
Ve yine bir pazartesi sendromuyla karşı karşıya kalacağız. Beyinlerimizde kuşkulu bir yaşam, Kulaklarımızda çınlayan ölüm haberleri uyandıracak sabaha! Kana susamış yarasalar, Geceden beklercesine pusuda! Salya sümük dudakları, Kin ve nefret savuracak iktidarların. Ya kundakta bir bebek naaşı Ellerde dolaşacak. Ya bayrağa sarılı gencecik bir fidan! Omuzlarda yük. Ve biz; İnsanlıktan bahsedecek, Cennete giden yolun ibadetten geçtiğini dem vuracağız. Akıllara zarar hesaplarımız, Kirli emellerimiz, Çalacak cebinden birilerinin umutlarını. Aaaah ah olacak söylemlerimiz. Ve Ölümden bakiye kalan keşkelerimiz. Aslında bir farkına varabilsek; pazarları da ölüm saçar insan! Cumaları da yıkılır umutları anaların. Tiksiniyorum artık. Yoktur aslında farkı pazartesinin perşembeden Pazarın cumadan. Görebilsek Ah bir görebilsek alnı secdeye gidenlerin, En çokta kana susayanlar olduğunu, Belki onca misyonu yüklenmekten vazgeçer, Namaza değil Sevgiye sarılırız. Efkan ÖTGÜN |
Saygılarımla