SENDROM

Ve
yine bir pazartesi sendromuyla karşı karşıya kalacağız.
Beyinlerimizde kuşkulu bir yaşam,
kulaklarımızda çınlayan ölüm haberleri uyandıracak sabaha.

Kana susamış yarasalar
geceden beklercesine pusuda;
salya sümük dudakları,
kin ve nefret kusacak
iktidarların.

Ya kundakta bir bebek naaşı,
ya bayrağa sarılı gencecik bir Mehmetçik taşınacak omuzlarda!

Ve biz,
insanlıktan bahsedip
cennete giden yolun,
namazdan,
niyazdan,
sevgiden geçtiğini dile getireceğiz.

Akıllara zarar hesaplarımız,
kirli emellerimiz çalacak birilerinin cebinden umutlarını.
“Aah ah!” olacak tüm söylemlerimiz;
ve ölümden bakiye kalan
keşkelerimiz…

Oysa farkına varabilsek;
pazarları da ölüm saçar vicdan yoksunu insan.
Cumaları da yıkılır anaların umutları.

Tiksiniyorum artık.
Yoktur aslında farkı
pazartesinin perşembeden,
pazarın cumadan.

Görebilsek…
Ah, bir görebilsek
alnı secdeye gidenlerin
en çok da kana susayanlar olduğunu…
Belki onca misyonu yüklenmekten vazgeçer,
namaza değil,
sevgiye sarılırız.

Efkan ÖTGÜN