Hâbib-î Zîşân'ım
Bir hâbîb-î Zîşân dolaşıyor,
suların koynunda uyuyan şiirlerimin son cümlesinde! Kusursuz kelâmlarımın çırılçıplak teninde, beyaz zambaklar ülkesinin misk-î amber kokuları hâkimiyet kuruyor! Bir anka süzülüyor sol yanımın uçsuz bucaksız bozkırlarında, kanatlarının korundan küller uçuşuyor, can evimin ışık görmeyen tek göz odasına! Çölümün bedevi’leri yorgun şimdi, serâbistânın bir kâtre ummânında bir Seyl-i hurûşan gibi! Şimdi Marakeş, kızıl akşamların kadehinden gözlerime aksın desem sevgilim, dudaklarım kıskanır ellerinden nûş eylediğim âb-ı hayatın her katresini! Bir hâbîb-î Zişân dolaşıyor, kızgın kumların kollarında uzanan şiirlerimin en gizli öznesinde...! |