Nepal’in devamı...

biliyor musun

çok dokunaklı bir şey buldum
bir şiir böğürtleni
hafif mayhoş
hatta görmüş geçirmiş
bir hüzün gelişmesi

hadi uyan
uyan ay çöreğim
sana Annemi getirdim
Annemin ellerini
yüzünü kapatan perdeleri sonuna kadar aç
kalbini bir duayla yıka
sana rafta bekleyen turunç reçelinin acıklı hikayesinden bahsedeceğim
o hiç gelmeyen hazin mutluluktan
babamın geçtiği sokaklardan
bir kedinin ayak izlerinden
hepsinin tadı damağından süzülecek
kuş olup uçmak isteyeceksin
göğsünde taşıdığın yolculuğa dahil edeceksin annemi
hüzünlü olduğuna bakma her hüznün
ağzında gülmeyi bekleyen çocuklar gibi olacak hepsi
sana çilek reçelinden doğan kirazları anlatacağım
cebimdeki karanfilden
avuçlarımdaki hamur kokusunu öpeceksin
kulaklarımın arkasına gizlediğim saçlarımdan anlayacaksın her olup biteni

gözlerine inanamayacaksın

şarkıdaki gibi
"korkum gülümsüyor
ve dehşetim şarkı söylüyor"

diye
devam edeceksin
hayatına

sonra annemin hiçbir şeyden haberi olmayan hüznü
tutacak seni

o beklemiş rafların önünde
ağlayacaksın
gelişine

hadi uyan
biraz üzüleceksin
bugün

.