Ey sevdâsı içimde yosun tutan yosma!..
Kayaları kıskandırdı yüreğim...
Bu yüzden biraz deli, biraz da melânkoliğim...

Gözlerin bahtıma kafa tuttu...
Gözlerimin önünde simsiyahken...
Saçlarınsa tahtıma;
Bir teline bile kurulamadı padişahken...
Kudretle hükmetmişti saltanatım...
Oysa bütün cihâna...

Ya anlamını yitirdi;
Ya yarışa geç kaldı...
Ya da yarıda kaldı her şey...

Susamış dudaklar,
Boş bardaklar,
Boşuna adanmış adaklardan ibaretti bu hazin serüven...

Şimdi teselli etmiyor en masum yalanlar.
Şerbet olsa da diller,
Acı veriyor bütün lisanlar...

Bir damla suyun limanı kadardı umutlar...
Bozdura bozdura harcadı bizi kader...

Anla artık!..
Kızmıyorum sana...
Bütün suçu kendinde arama...
Zemini kaygandı bu aşkın...
Kumunu eleyemedik...
Taşları çürüktü...
Boyası döküktü.
Rutûbetli duvarların akîbetini inşâ ettik...
Nihayetinde...
Bir enkaz bıraktık geriye...
Hâtayı başlarken yaptık ikimiz de...
Belki sen yanlış kalbi yaraladın,
Ama ben de yanlış tâcı başıma taktım...

İbrahim Halil MANTIOĞLU