Bir güftesi vardır her aşkın
Dökülür cam kesiği gibi içine
Ardından...
Bir ayrılığa bin ayrı beste yaparsın
Eşlik eder ne kadar deli divâne varsa
Zaman dinler sessizce
Talih, hem sebep olur hem alkışlar

Sıraya girdi sanki önümde bütün yalnızlıklar
Alacaklı gibiyim hepsinden
Her geçen gün uzak kalıyorum eşime dostuma
Bunca servet senden miras kaldı üstüme

Uzak dursun muhabbetin gönül hanemden
Alfabende ne kadar harf varsa kendine sakla
Ben zaten karaladım adının üstünü
Bencillikten tutuklu kimliğini,
Her mahpusta tanırım

Sessizliğime misafir etmem artık seni
Bir karınca olsam
Yalnız Süleyman’dan utanırım

Ilık bir meltemi vardır her baharın
Tenini okşar usul usul
Ağaçlar dans eder üzerinde
...ve oyun biter bir gün
Değerin kalmaz hayatın nazarında

Sen üstüme estin hoyratça
Ben binlerce kez boynumu eğdim
Faydası olsa daha çok yakınırım...

Dalgaların yerinden oynatmaz şimdi beni
Bir duvar olsam
Yalnız Nuh tufanından sakınırım

İbrahim Halil MANTIOĞLU