DÜŞ KIRIĞI
DÜŞ KIRIĞI
ey iç çekişli sevgili gelmek istersen düş kırığı bekleyişlerle son perondayım ah diyorum ah ayrılığa müzdarip soluklanmalarımda başıma bela kesilmiş yalnızlığımı ve teselli edemediğim kalbimi bir türlü avutamıyorum ah benim akla ziyan söz geçiremediğim yüreğim bak yine düşlüyorum çıkıp gelse çıkıp gelse diyorum gönül gözüyle bir görsem duysam ayak sesini gelişinin gelmeyince dilime neşter çekiyor susuyor sükût ediyorum ah sevgili bir bilsen ne özlemler demledim düş kırığı bekleyişler peronda yol gözleyenler şahidimdir kaç kere rükû’ya eğilip kaç kez secdeler ettim pesimist düşüncelerden uzak büyülü masallar gibi bu şehir ne husumet ne kin nede ki nefret taşır yüreğim yine de yoksun diye çekilmiyor yalnızlığım kaç zamandır beklemekteyim şimdi demezler mi bu adam delirmiş diye görmezler mi hece, hece tökezlediğimi düş/de olsa herşey tadında, tavında dövülmeli demiştin şimdi sicilimi bozdun hükmüme yalnızlığı biçtiysen varsın olsun derim zaten kırık bir düşte değil miyim sükût-u hayale uğramam inan affettim canımda canım özümün özsün diyorsan aktarmalı da olsa gel düş kırığı peronda beklemekteyim Efkan ÖTGÜN |
imkansızı dilese bile düş kırığı peronda beklemektir aşk
Tebrikler
Saygı ile