Körelen ruh
Ruhum köreldi beden savruk,
Yürek ağrıyan bir sızı, Dil kendinden uyuşuk, Göz yaş döker mi elin pansuman olmayan yarasına, Veyahut zaman teselli eder mi acılı bir kızgınlığı? Maşa misali kor haline getirmeye Kör bir nefes bile gücümü eziyorken, Heves umudumu diri tutabilir mi aşkı çağrıştıran melodisinde? Hüzün kederi misafir eder mi günbatımında ? Hançer olmuş dört yanım kesilmedik uzvum kalmadı, Ben kendime bilendim , Mevsimler yas tutarken içimde.. |