GÖNÜL
_ _ . / _ . _ . / . _ _ . / _ . _
Mef’ûlü / Fâilâtü / Mefâîlü / Fâilün GÖNÜL Boş düşlerin peşinden, umarsız koşar gönül. Sarhoş misâli yolda, durulmaz coşar gönül. Aşkın zarif kabında duran tatlı bâdeden, Bir damla içse sanki denizden taşar gönül. Can yakma der yalandan öğütler verip durur, Her nerde şerha görse, kapatmaz deşer gönül. Muhtaç iken inatla kibirden yelek giyer, Gök kubbe el uzatsa, tutunmaz düşer gönül. Yıllarca en belâlı tavırlarla hükmeder, Mahşerde dertli dertli nedâmet yaşar gönül. İbrahim Halil MANTIOĞLU |