0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
383
Okunma
Toprak
İnsanın mayası, nebatatın boyasıdır
Veysel’in sadık yari, Mecnun’un rotasıdır
Bağdır, bahçedir, tarla tapandır çalışana
Çoraklaşıp yüz çevirendir ona varmayana
Kış gelince ölümü andıran huşûdur
Baharda yeniden dirilişe muştudur
Madenlere setre, geçmek istemeyene sütredir
Gurbette olana hasret, vuslata varana sıladır
Ölümdür üzerine kürek kürek atılan da
Yaşamdır beşikte ısıtılıp höllük olanda
Vatandır üzerinde hayat bulup yaşadığında
Namustur namert ayak basıp saldıranda
Son duraktır dünyadan ayrılışta
Kalkıştır ebedi hayata uyanışta…
5.0
100% (1)