TEK SIĞINACAK LİMANIM SENSİN
Geceleri yıldızlar,
senin adını fısıldar bana, Rüyalarımızda buluşur, aşkla yanar kalbimiz. Sonsuzluğa uzanan bir serüven, seninle başlar her an, Gel, hayal ettiğimiz dünyada birlikte yaşayalım. Uçsuz bucaksız ovalarda dolaştım, Dağları aştım, derelerden geçtim. Yorgun düştüm, gönül kervanında. Konma bülbül konma, özümden sök beni. Kör kuyularda susuzum, halim yok benim. İçimde fırtınalar esiyor durmadan, Bir ömre sığdıramadım sevdayı anadan. Yıldızlar tanıklık etti geceler boyunca, Konma bülbül konma, sol yanım yandı benim. Tutunacak dalım yok, kolum yok benim. Yolun sonunda bir umut ışığı gördüm, Sensiz geçen zamanı geride bıraktım. Düşlerimde buldum seni, sevdamla doldum. Konma bülbül konma, aşkımı dinle benim. Kalbimde sığınacak limanım yok benim. Gelip geçen mevsimler ardımda, İzlere karıştım, yok oldu izim. Sevda yarası var, derin ve koyu, Konma bülbül konma, yerim yok benim. Yanık şarkılarımda yaslıyım ben. Bir zamanlar umut yeşertmiştim, Şimdi solgun çiçeklerle dolu bahçem. Gönlümde kırık dökük duvarlar, Konma bülbül konma, harap evim benim. Bir damla sevgiyle yaşarım ben. Yolun sonunda beklerim belki de, Gökyüzüne bakar, hayal kurarım. Sevda ararken kayboldum yollarda, Konma bülbül konma, dermanım yok benim. Bir iz bırakmadan geçerim ben. A.NEJAT aLPEREN |