Yarılsın istiyorum ayak bastığım her yer
Hep ölümü anmakmış Gazze’de çocuk olmak
Saatimi neşeye boşa kurmuşum meğer
Dikeni gül sanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Tatlı yokuş ararken kırlara dizim için
Haram oldu mevsimin her yazı bizim için
Aldığımız nefesler hep sızı bizim için
Hayattan usanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Canımızı yakarken boğazımızdaki ip
Müslümanım diyenler aldırmıyor; ne garip!
Korku ve hüzün ile akşam yatağa girip
Kâbusla uyanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Kaybolunca manası ve önemi ilkenin
Kin alıyor yerini müsbet her melekenin
Lanetli bir milletin içindeki öfkenin
Ateşinde yanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Söyleyin kim ısıtır virane bir haneyi
Neyi anlatsın kalem bomba yağarken, neyi?
Bir kabir kapısında uğurlayıp anneyi
Öleni kıskanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Sebebiymişiz gibi bu handa her beisin
Biz kaldık ortasında barut kokan bu sisin
Umuda köşk ararken; gam çölünde yeisin
Seliyle ıslanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Kim bilir kaç kurşunun izi var naaşında
Kimi henüz beşinde, kimi on beş yaşında...
Paramparça edilmiş cesetlerin başında
Acıya dayanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Sizlerin yaş gelirken gözünüzden gülmeden
Gömülmeyi öğrendik henüz daha ölmeden
Kırk kurşun yarasıyla; yine de eğilmeden
Toprağa uzanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Melik’in mesajını aldık Kitab’ı açıp
Bildik belâ ne için; uçurtmadan vazgeçip
Şehadet pınarından nasip payını içip
Firdevsi kazanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Haysiyetten emare gerekirken terine
Toprak mı atılmış ne, insanın(!) üzerine
Zalim ile iş tutan müslümanın yerine
Aksâ’dan utanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Hasret iken asırlar Ömer’ül Fârûk’lara
Zor bulunur teselli kalpteki kırıklara
Rüyada annesini görüp, hıçkırıklara
Boğulup tıkanmakmış Gazze’de çocuk olmak


Sellere dönüşse de gözümde biriken nem
Yakında geleceğim üzülme n’olur annem
Meğer dünya mahşermiş, bizim için cehennem
Kan ile yıkanmakmış Gazze’de çocuk olmak.


Mecit Aktürk