çocukluğum kaldı sokaklarda!
gündüzlere sığımayıp
geceleyişim,
sevdiğim kızın aralanmış perdesi
ve
bir gülücük için saatlerce
bekleyişim ...
...

işte!
ne zaman dar bir sokaktan geçsem,
naftalin kokuyordu kaldırımlar.
fırından gelen ekmek kokusunda,
seyyar arabada satılan turşu suyunda,
hep oralarda kalmış aklım.

mahalle bakkalına sallanmış,
bir sepet kadar doluyum.
köşedeki sokak lambasının
cılız ışığında başlayan,
gecesinde hızlanıp,
gündüzünde yavaşlayan,
sorsan,
tüyü bitmemiş ne anılar var bende.
...

ne zaman o dar sokaklardan geçsem,
topuna ,gazozuna, bilyelerine
ortak olduğum arkadaşlar,
sanki beni çağırıyor
ve sanki
bir simitçi gevrek sesiyle,yine
avaz avaz bağırıyor...
...

dedim ya,
çocukluğum kaldı sokaklarda,
Yazlık sinemadan gelen müzik sesinde,
çekirdek çitlediğimiz
apartmanın giriş merdiveninde.

hiç gitmiyor aklımdan,
gündüzlere sığımayıp da
geceleyişim,
yine o aralık perde,
ve bir gülücük için
saatlerce bekleyişim!