AGOP'UN MEYHANESİ
Fonda zehir zıkkım bir melodi,
Kirpiklere doluşmuş, bir dolu yaş Gırnataya tempo tutan Kirli sakallı bir ayyaş... Yığılmıştı, loş bir ışıkta Ahşap masalara Muhabbete doymuş bir kesim, İşte, bu gece de böyleydi Agop’un meyhanesindeki, son resim.. ’’Değmez hüzünlenmeye be mirim, Hep gülelim vre’’ dedi Agop Kadehini dostluğa kaldırarak. ’’Hasretinden yandı gönlüm’’diyerek Söze girdi bir keman, İnce - ince ağlayarak. Ahmet,Osman, Natali,Sarkis,Hayko Herkes oradaydı.. Yıkılmalıydı Agop’ un meyhanesi Yıkılmalıydı! Zira ... İstanbul, buradaydı. Gerçek dostlar oradaydı ! |