GÜRSESİM BEN
Beni bilen bilir,bilmeyene sor.
Her doğruda yalan,sözüm var benim. Her şerri yiyorsa ,alda hayra yor. Kızarıp bozarmaz,yüzüm var benim. Ağzımda geveli, çıkarmam bakla. Atarım erinmem ,onlarca takla. Tüm kirleri alda,elinde pakla. Dolambaçlı yolda, düzüm var benim Benden alır iblis, ilim dersini. Satarım düz diye, papuç tersini. Nemrut alamadı, benden hersini. Her tür sıkıntıda, çözüm var benim. Ben yarattım verem denen illeti. Vermeyerek hasta ettim milleti. Gösterdim aleme,zul-ü zilleti. Mayada bozukluk,özüm var benim Benden oldu işte, bütün haraplar. Eksimiş sirkeydi, oldu şaraplar. Birbirini yedi, hindu araplar. Her bahara ayrı. güzüm var benim. Seveni kul ettim,para puluna Mecnun muhtaç oldu, şirin çuluna. Acımam nedense, evli- duluna. Her yürekte kordan,közüm var benim. Alim idi bozdum, fenni ilmini. Üç- beş asır geçti, belki tahmini. Seyre daldi alem, kahır filmini Nazar_ı külli de,gözüm var benim. Sormadilar diye, söylemem kelam Benden hasıl oldu, bin türlü belam On asır önceden, okundu sela’m Şehirde köylerde, tozum var benim. Her yerde yer içerr, yan gel yatarim. Ucuzundan alıp,paha satarım. Kah düzdeyim bazen,çıkar batarım. Her mecliste ayrı,kozum var benim. Alem beni bilmez,tanımaz oysa. İki dirhem etmem,kefeye konsa Zerre ateş vermem,alem hep donsa. Cihana yetecek, buzum var benim Benimle düzülür,yolda kervanlar. Eski halde kalmış,yeni devranlar Her sene çıkıyor, bana fermanlar. Heybemde kokuşmuş, tuzum var benim. Elleri hor görür, görmezki kiri. Sanar erenlerden, devşirme piri. Sürü olmuş güde, kangalın biri. Mundardir üç kuruş, kuzum var benim Hatice Kılınç üstadenin çok değerli ve etkili naziresi yorumlardan sayfaya taşıma gereği hissettim üstadenin kalemine duygusuna sağlık Kimsin sen ey şiirde gizlenen Harf harf hece hece gezinen Dizelerden kıtalara süzülen O (cc) varken kaçacak neren var senin HATİCE KILINÇ |
derin felsefi dizeler
alan alsın
yürek var olsun
kutluyorum,,,