karma vipakafırat vadisinde ilk buğday şeytan duaya durmuş hedef zamanda darı bekler kaşık olta köri kokan bir nefes k(s)avruldu ummanda gökkuşağı gerildi batar okun ucu toprağa gömüldükçe tohum yaşar titrer avuçta açılan ses doğanın alnında yazar kaderi ananın memesinde kan damlar adı tesadüfen figüran suya karıştı çölüm ıslak şekil/kil yok orman gün başlar .... sis .... gri sessizlik diz boyu küllü huzur yaprağı bulutun emme anı topraktan çıkan nefes gövdelerin öfke selinde kaybı sıcak sanılan ürperti yırtan ışık huzmeleri dokunsam sanki dağılacak o kadar ürkek... keşke demek için vakit çok mu geç? bir umut ki parmaklarıma bulaştı bulaşacak Zeynep Tavukçu 16/2/7 |
bir umut ki parmaklarıma
bulaştı bulaşacak"
Umutların hiç bitmesin, tebrikler...